از همان بچگیها، حدس میزدم که این تبسم شگفتانگیز میبایست برای هر زنی نمایانگر یک پیروزی کوچک و فوقالعاده باشد. بله، انتقامی زودگذر از ناامیدیها، از بینزاکتی مردان، از کمیابی آنچه زیبا و حقیقی در این دنیاست. اگر آن زمان میدانستم چه بگویم، چنین لبخندی را «مظهر زنانگی» میخواندم… اما افسوس که در آن روزها زبانم عاجز و بسته بود و تنها دلخوشیام، یافتن ردپای زیبایی صورت برخی، میان چهرههای ادامه ...