در جلو طاقهای قوسی گرد رواق دیر ماریا برون، که برروی ستونهای مضاعف کوچکی برپا بود، درست در کنار جاده، درخت شاه‌بلوطی قد برافراشته بود. این درخت، فرزندی غریب و تک‌افتاده از سرزمینهای جنوب بود، که زایری رومی، به روزگار قدیم، با خود آورده بود. شاه‌بلوطی اصیل بود، تنه‌ای استوار داشت، و چتر مدوّر شاخ و برگ خود را به مهر، بر فراز جاده می‌گسترد و بادها را به تنفسی   ادامه ...