در قسمتهای جنوبی شیب های تپه های خشک و بی حاصل که اینطرف و آنطرف دشت وسیع ‘ لاند ‘ واقع در جنوب غربی فرانسه از زمین سر بدر آورده بودند ، در زمان لوئی سیزدهم خانه ای متعلق به یک اصیلزاده وجود داشت که همانطور که در منطقه گاسکونی مرسوم است بنام ‘ قلعه ‘ نامیده میشد.
دو برج بلند در دو زاویه ساختمان بزرگ قرار داشت و به این ساختمان قدیمی یک حال و هوای املاک ملوک الطوایفی میبخشید. شیار های عمیق در روبنای عمارت وجود یک پل متحرک را در زمانهای گذشته بازگو میکرد که حالا که خندق اطراف ساختمان پر شده بود دیگر کارآئی نداشت. برج ها تا نیمه از گیاه باشکوه عشقه پوشیده شده بود. سبزی عمیق و پررنگ این گیاه تضاد دلپذیری با دیوارهای خاکستری قدیمی ایجاد کرده بود.
یک رهگذر که نمای سقف نوک تیز و برج های بلند و حجیم این ساختمان را در زمینه آسمان آبی و در بالای محوطه وسیعی که از گیاهان معطر نظیر خدنگ پوشیده شده بود ، از دور مشاهده میکرد با خود تصور مینمود که این قلعه احتمالا محل زندگی یک نجیب زاده متشخص و ثروتمند محلی میباشد. ولی همین رهگذر وقتی به این قلعه نزدیکتر میشد به احتمال زیاد عقیده اش تغییر میکرد. جاده باریکی که از راه اصلی بطرف این قلعه جدا میشد از علف های هرز و خزه پوشیده شده بود و فقط آثار یک کوره راه در وسط این جاده بچشم میخورد که گودال های عمیقی در آن ایجاد شده بود که محل زندگی انواع قورباغه های محلی بود. این کوره راه با گودالهایش فکر اینکه روزی از این جاده دلیجان هائی عبور میکرده اند تایید میکرد…
■ کاپیتان فراکاس
• تئوفیل گوتیه
• ترجمه تورج هاشمی
