سالها گذشت، به من گفتند که جستجوی آنها بیحاصل بوده و کمترین نشانی از موجود زنده یا مرده در آنجا نیافتند. خشم و کینه و به اعتقاد من هراسی که آنها را تا سرحد دیوانگی کشانده بود موجب شد که بالاخره بتوانند بدرون آن دیوارهای متروک که سالیان متمادی موجب ترس و دوری مردم شده بود راه یابند و در آنجا سکوت و خاموشی مطلق را احساس کنند.
دیدن سردابهای خالی، حیاط خالی و خاموش بهت و حیرت و خشک عمیقی در درون روستائیان ایجاد کرد و به شیوه رسوم گذشته آتش برافروختند و اقدام به ویرانی نموندند.
به اعتقاد من این تنها پاسخ بشر در مقابل مسائلی است که از درک آنها عاجز میباشد. بدون تردید بعد از فرونشستن خشم تصور نمودهاند که خرابی به صورت عمد نبوده است و با حیرت به دیوارهای سوخته و دودزده خیره شدند…
■ آنا
• دافنه دوموریه
• فریدون حاجتی
• انتشارات اکباتان