دامنهء کوه‌های توروس، از کناره های دریای سفید آغاز می‌گیرد. این کناره ها، که مدام با لبپرهای سفید و کف‌آلود کوفته می‌شوند، نرم نرمک تا تیغه ها و قله ها پیش می رانند.
در آسمان دریای سفید، همیشه کپه های سفید ابر سرگردان است. کناره‌های دریای سفید هموار و گسترده، و خاکش رس‌دار است. این خاکها چنان براق و هموارند که انگار صیقل خورده‌اند. خاک رس‌دار و نرم است، مثل گوشت. این خاکها تا فرسنگها دورتر از دریا، بوی تند نمک و بوی دریا می‌دهند. از آن پس، تا چشم کار کند خاکهای شخم خورده است، و در پس آن بیشه ها و بوته‌زارهای چوکور اوا.
چوکور اوا دیاریست بی گوشه وکنار، غرق در سبزی تند بوته ها و تمشکهای انبوه و خیزرانها و نی‌زارها و گون ها و پیچکهای وحشی. دیاریست وحشی و تاریک که از جنگلی تاریک هم، وحشی تر و تاریکتر است.
سپس، مردابهایی گل و گشاد، در امتداد راه هایی که از یک سو به آناوارزا، و از سوی دیگر از عثمانیه گذشته و به اصلاحیه می‌رسند،پهن شده است. این مردابها در ماه‌های تابستان، گندابه‌هایی چرک و جوشانند، و چنان چرک و بدبو که نمی‌شود نزدیکش شد. در تابستان از این مردابها بوی شاخه و علف و خاک پوسیده می‌خیزد، اما در زمستان آینه وار پاک و زلالند. در تابستان روی این مردابها را خزه و نی می‌پوشاند، اما در زمستان انگار که حریرند، حریرهای پهن و پاکیزه…
■ اینجه ممد
• یاشار کمال
• ترجمهء ثمین باغچه بان
• نشر ابتکار
◄ اقتباس سینمایی از اینجه ممد با نام Memed, My Hawk محصول ۱۹۸۴ انگلستان و یوگسلاوی، به کارگردانی پیتر یوستینف:
