رودخانه درینا، در قسمت اعظمی از مسیر خود، از درههای باریک محصور میان کوههائی با سراشیب تند یا درههای عمیق با کنارههای تند، جاری است.
تنها در بعضی جاها، کنارههای دوطرف رود، زمینهای صاف حاصلخیزی است که برای زراعت و سکنا مناسب است. ویشهگراد، چنین محلی است، و در آن، درینا از خمیدگی تند دره عمیقی که صخرههای بوتکووو و کوههای اوزاونیک به وجود آورده ظاهر میشود.
خمی که رود درینا در اینجا ساخته، شیبی تند دارد. و کوههای دو طرف چنان پرشیب و نزدیک به همند که گوئی رود از میان دیواری سیاه و جامد بیرون میریزد.
بعد از آن ارتفاعات، در اینجا زمین ناگهان پهن و کمشیب و صاف شده است.
در این نقطه که درینا با همه نیرو و سبزی و کفآلودگیش از کوههای تنگ در تنگ دور میشود، پل سنگی بزرگی با یازده دهانه سترگ قرار گرفته است. از این پل به بعد، شهر کوچک شرقی ویشهگراد و حومه آن با خانههای دهاتیش در دامنه تپههای پوشیده از چمن و مراتع و باغهای آلویش که به وسیه دیوارها و حضارها و پرچینهائی از انبوه گیاهان خودرو مشخص شدهاند، با دره پیچاپیچ تقاطع میکند…
■ پلی بر رودخانه درینا
• ایوو آندریچ
• ترجمه رضا براهنی
• انتشارات سازمان کتابهای جیبی