پنج سطر

آفتاب می‌چسبید. بهار آمده بود و رفته بود ولی رنگ سفید زمستان هنوز روی قلهء کوهها باقی بود. قله‌ها را از اینجا نمی‌شد دید. اگر می‌خواستی ببینیشان بایدتا پیچ جاده جلو می‌رفتی. آن وقت سه تا قله را، یکی جلوتر و دوتا دورتر، می‌دیدی و می‌توانستی تا آن طرف دره بدوی و چهارمیشان را هم ببینی. کوهها کبود بودند و سفید. دره مسی بود، خاکی بود، سبز بود، زرد بود،   ادامه ...

تا چشمم به زمینهای مسطح و سیاه اطراف شیکاگو افتاد، مایوس و دمغ شدم، تمام خیالاتم نقش بر آب شد. شیکاگو را شهری دیدم غیرواقعی که خانه‌های افسانه‌ایش از ورقه‌های زغال سیاه پوشیده در دود خاکستری رنگ ساخته شده بود، خانه‌هایی که پی‌هایشان آرام آرام در مرغزار نمناک نشست می‌کرد. بخارهایی که به تناوب در زمینهء افق پهناور فوران می‌کردند، در آفتاب زمستانی درخشش مات گونه داشتند. غوغای کرکنندهء شهر   ادامه ...

با یک اسم معروف نمی‌توان تشخیص داد که «ستار» پسر «استاد حیدر نیزه‌ساز دیلمانی» در کدام نقطه از «لاهیجان» قدیم سکنی داشت. در اوایل قرن هشتم، «لاهیجان» بعضی مرداب‌ها در حدود دریا تشکیل می‌داد که اراضی مشجر و نیمه‌خش کرا از هم مقطو می‌ساخت، خانه‌های دهاتی که نمای آن‌ها گنبدهای علفی و دودزده‌ای بیش نبود به فاصله‌های بیعیده، این اراضی را آباد می‌کردند. ناحیه بین «لاهیجان کنونی و «دهکا» از   ادامه ...

جودی عزیز: نامه‌ات رسید و من با حیرت تمام آن را دو بار خواندم. درست فهمیده‌ام که جرویس برای هدیهء کریسمس، بودجه‌ای در اختیارت گذاشته تا نوانخانهء جان گریر را به یک موسسهء نمونه تبدیل کنی؟ و تو مرا برای خرج کردن این پول انتخاب کرده‌ای؟ درست فهمیدم من؟ سالی مک‌براید مدیر یک یتیم‌خانه؟! طفلکها مغزتان عیب کرده یا به تریاکی، چیزی اعتیاد پیدا کرده‌اید، نکند این تراوشهای فکری دو   ادامه ...

روزی که هِدویگ آمد، یک روز دوشنبه بود و صبح همان دوشنبه دلم می‌خواست، پیش از آنکه خانم صاحبخانه نامهء پدرم را از زیر در تو بفرستد، لحاظ را، مثل بیشتر صبح‌هایی که توی خوابگاه کارآموزان زندگی می‌کردم، بکشم روی سرم. اما خانم صاحبخانه‌ام از توی راهرو بلند گفت: «براتون نامه اومده، از خونه‌س.» و وقتی نامه را از زیر در تو فرستاد، نامه‌ای به سفیدی برف که در سایهء   ادامه ...

با سلامی از فلوریا آملیا به اورلیوس آوگوستین، اسقف هیپو. به راستی عجیب است که تو را این طور خطاب می‌کنم. روزگاری، خیلی خیلی پیش از این، به سادگی می‌نوشتم: «به اورل کوچولوی شوخ و شنگم» اما اکنون از زمانی که دست‌هایت را دورم حلقه می‌کردی، ده سال گذشته است و بسیاری چیزها عوض شده است. این را می‌نویسم، زیرا کشیش قرطاجنه به من اجازه داده است تا اعترافات تو   ادامه ...

تا آنجا که من خبر دارم کیتارو نامی، تنها بنی‌بشری است که متن ترانه «دیروز» بیتلز را به ژاپنی سروده است [البته ژاپنی که چه عرض کنم، لهجه غلیظ کانسایی!] ایشان عادت داشت زیر دوش بزند زیر آواز و با کمال احساس، ترانه‌ی خود را بخواند: «دیروز دو روز قبل از فرداست، و یک روز بعد از دو روز قبل است.» تا آنجا که به یاد دارم از اینجا آغاز   ادامه ...

«رسیف» شهر گلها و پلها و شهر خانه‌های مسکونی اشراف و نجبا و در عین حال شهر باتلاقها و «موکامبو»ها و شهر کلبه‌های گلی پوشیده از علوفه و حصیر و حلبی است. سحرگاهان سرد ماه ژوئن هنوز زنگ شب را نباخته اما نسیم ملایمی وزیدن گرفته است. در آرامش و سکون باتلاقها، صحرای فرورفته در گل و لای همچنان در خواب است، تنها گاه به گاه آواز جیرجیرکی از درون   ادامه ...

بیشتر خوانندگان میتوانند بیاد بیاورند که در یک روز زیبای تابستانی شاهد خوشحالی و سرور کودکان مدرسه ای که برای مدتی طولانی تعطیل میشود بوده اند. روحیه شاد و آزاد کودکان که در ساعات طولانی و خسته کننده درس و مدرسه تضعیف شده حالا که یک تعطیلات طولانی در پیش دارند با فریاد، آواز و بازیهای شاد تقویت میشود. این بچه ها در محوطه ورزش مدرسه جمع شده و ترتیب   ادامه ...

باک مالِگِن گوشتالو و شکوهمند کاسه‌ی کف صابون به دست، با ریش‌تراش و آینه‌ای که صلیب‌وار در آن گذاشته بود، از سر پله بیرون آمد. ربدوشامبر زردرنگی با کمربند باز، در نسیم ملایم صبحگاهی، پشت سر او، ملایم برپاداشته شده بود. کاسه را بالا نگه داشت و آواز داد: – اینترویی بو اد آلتری دای. مکث کرد و از پله های تاریک مارپیچ به پایین چشم دوخت و بادرشتی فراخواند:   ادامه ...