دیگران کتابی از این می ساختند. اما من همه نیرویم را به کار بردم تا سرگذشتی را که اینجا می آورم، از نو در خاطر زنده کنم و همّتم در این میان فرسود… پس، تنها خاطره هایم را خواهم نوشت و اگرچه این خاطره ها در برخی جاها پاره پاره و از هم گسیخته است، از هیچ ابداعی یاری نخواهم جست که به هم وصله زنم یا به هم پیوندشان دهم. چه کوششی که برای آرایش به کار می بردم واپسین لذتی را که از گفتن این خاطره ها انتظار دارم، تباه می کرد. هنوز دوازده سال نداشتم که پدرم را از دست دادم. مادرم که دیگر هیچ چیز در لوهاور -شهری که پدرم در آن پزشک بود – پابندش نمی کرد، بر آن شد که به پاریس بیاید، به این تصور که من بتوانم تحصیل خودم را در آنجا بهتر انجام دهم…
■ در تنگ
• آندره ژید
• ترجمه عبدالله توکل و رضا سیدحسینی
• انتشارات نیلوفر
